![Czy w polskiej poezji ostatniego półwiecza mamy do czynienia ze zjawiskami, przy opisie których należałoby zwrócić się ku współczesnej myśli postsekularnej? Może wydawać się, że niekoniecznie, a pole duchowych poszukiwań w stosunkowo zgodny sposób podzieliły w niej legitymująca się dług](https://img.allee.pl/493/cena-szczesliwe-winy-teolingwizmu-polska-poezja-po-roku-1968-w-perspektywie-postsekularnej-2510160-400.webp)
Szczęśliwe winy teolingwizmu. Polska poezja po roku 1968 w perspektywie postsekularnej
Opis: Czy w polskiej poezji ostatniego półwiecza mamy do czynienia ze zjawiskami, przy opisie których należałoby zwrócić się ku współczesnej myśli postsekularnej? Może wydawać się, że niekoniecznie, a pole duchowych poszukiwań w stosunkowo zgodny sposób podzieliły w niej legitymująca się długą tradycją poezja religijna oraz nowoczesny wariant literackich poszukiwań sacrum, jakim pozostaje szeroko rozumiana poetyka epifanii. Z jednej strony zatem – Twardowski, Kamieńska, Wojtyła czy Wencel; z drugiej – Miłosz, Zagajewski, Krynicki czy Hartwig. Jeżeli istniała jakaś „trzecia droga”, na której duchowe eksploracje prowadzono w odmienny sposób, wychodząc od żywej mowy i pozostając wiernymi przekonaniu, że w poezji „trzeba badać język. Język wszystko powie”, to wyznaczają ją praktyki twórcze takich autorów, jak Witold Wirpsza, Tymoteusz Karpowicz, Krystyna Miłobędzka czy Stanisław Barańczak. Funkcjonując w specyficznym polityczno-społecznym klimacie PRL-u, w którym religia pełniła nader istotną polityczną rolę, wymienieni, niejako z założenia „nieufni”, poeci-lingwiści nie mogli nie nadstawić uszu ku językowi religijnemu. Zaowocowało to pojawieniem się unikalnej formuły poetyckich poszukiwań duchowych, która z dzisiejszego punktu widzenia jawi się jako postsekularna avant la lettre, a której niezbywalną, formotwórczą energią okazała się stała dyspozycja lingwistyczna. Przedwieczny Logos zanurza ona w bystrej rzece ruchliwych logoi, ostateczność dogmatu – w gwarnej mowie wszystkich naszych świeckich spraw, Odpowiedź Teologii – w pytaniach teolingwizmu. Piotr Bogalecki – literaturoznawca, adiunkt w Katedrze Literatury Porównawczej Uniwersytetu Śląskiego. Jego monografia „Niedorozmowy”. Kategoria niezrozumiałości w poezji Krystyny Miłobędzkiej (Warszawa 2011) otrzymała nagrodę Narodowego Centrum Kultury za najlepszą pracę doktorską z zakresu nauk o kulturze. Współredagował m.in. antologię Drzewo Poznania. Postsekularyzm w przekładach i komentarzach (Katowice 2012) oraz książkę zbiorową Więzi wspólnoty. Literatura – religia – komparatystyka / The Ties of Community. Literature, Religion, Comparative Studies (Katowice 2013). Szczęśliwe winy teolingwizmu. Polska poezja po roku 1968 w perspektywie postsekularnej jest dostępny w sprzedaży w kategorii księgarnia ( E-booki ) [ E-Beletrystyka ] w cenie 16 zł i 00 gr (szesnaście złoych i zero groszy), Marka tego produktu jest nieznana.. Produkt jest nowy, a oferta jest dostępna na sprzedaż po kliknięciu w kup teraz lub w przycisk więcej informacji. Numer oferty : 2510160. Następna oferta to Turcja, Wielki Step i Europa Środkowa. Tą ofertę wyświetlono dziewięćdziesiąt cztery razy.Numer dostawcy | 44084 |
ID | 45b65db1-5aef-4d13-ba88-95815b898d4e |
Ostatnia zmiana | 1675140791401 |
Waluta | PLN |
Dostępność | 1 |
Kategoria | Księgarnia/E-booki/E-Beletrystyka |
Numer produktu | 2510160 |
Wyświetleń | 94 |
Oferta sklepu | Zobacz ofertę sklepu |
Wydawnictwo | Universitas |
ISBN | 97883-242-2145-5 |
Rok wydania | 2016 |
Autor | Piotr Bogalecki |
Format | EPUB, MOBI(Kindle) |
Abonament | 6.99 |